Suavemente

Dous pequenos deuses nun transatlántico
          Xigante dos mares, que deixa, divino, pegadas nas ondas
          Son eses ronseis de lirio os que contan unha historia
          de como esta viaxe segue e non quere rematar

          Suavemente, contra os fantasmas do pasado loita
                                                                  o da pipa

          Bocanadas de humo que a súa boneca, sorrinte, dispersa
          e co océano mestura, e debuxa un mapa nel

Nalgures se agocha un tesouro, máis alá do diñeiro
Un cofre polvorento que un espírito mantén
O barco o mira de reollo sen poder conter as bágoas
e lanza unha gargallada porque as palabras sobran
          As quenllas din versos retorcidos que o da pipa anota
          A boneca de cabelo de estrela, que combina coa noite,
                                                            fai eco delas

Nalgures se atopa unha illa salvaxe
Suavemente, o timón fai viraxe e ao temor discrimina
Vai tan preciso que ata o ruxido da besta o ilumina

Chist,
     escoitemos o rumor das criaturas abisais,
     o zumbido famento das quenllas poetas,
     as verbas amables da descarada boneca
     que admira o da pipa, mentres da outra calada
                                                             e a observa.