jueves, 26 de octubre de 2017

Im. Persoalmente



Rescate do Vento
       que anhela o eterno
       Palabra que no Tempo se metamorfoseará

Caricias de pedra              que queren ser seda
Saber que estas nenas xa non medrarán
                                   Tacto da Atmosfera
                   Tacto dos seus beizos de Diva

Escóitase cantar ao río óperas           a man armada
Unha pomba derribada perdeu               a súa rama
                                                              de guerra

E se manda a Noite sobre todas as tempestades
Será ela quen coloque un anel no dedo do Sublime
                     (Marilyn Monroe, baixa e despósame)

Se ben estes cantos ancestrais apuntaban a ese sol negro que agora
                                            todo o aluma

Desaparece todo signo de puntuación nuns versos
                                      que falaban dos silencios

Eles non saben se alguén os escoita ao lonxe,
mais non se renden na súa tarefa
                de chegar a ser Alguén

Repiten estas frases para obrar o milagre
O verso anterior tampouco era real.

2 comentarios:

No os perdáis...

F.E.M.M.E.

Denme una sola razón para olvidarme de escalar la montaña más alta del firmamento al que estoy destinada. Díganme que me ven sucia, que qui...

Los más leídos: