Voa

Escribo nun folio desesperado
Non sei se a Noite me pode oír
Palabras que rematarán en ningures
   Polo que ninguén sabe
Se o Ceo se queixa de vicio ou de fame
Mais conseguín cortar as miñas ás no teu colo
(Dear Lovely, it's me again)

A Nostalxia morreu

Mo dixo Neptuno mentres choraba na miña voda
                                           cunha Onda do mar de Vigo

                                           Now, we are living in Nothing


E sigo sen entender as túas bágoas sobre a miña alianza de xoguete
Quizais te manquei ao tomarte bruscamente da man
E é a miña mente a que voa
      a través dunha apocalipse que zoa
      Voa, voa, bolboreta!
               Que es, neste caos, o mais similar a unha persoa

Eu ría a gargalladas antes de tirarme polo cantil
(Dead Lovely, it's me again)
E continuarei a buscar os teus ollos grises
           nos grises ronseis do mar
                                              [...]


A Nostalxia morreu


Xa é hora de que o loito vista de vermello.