Eu.
Dous outeiros no meu territorio redondeado.
Unllas pintadas con sangue, ardentes...
Xamais as poderán apagar.
Beizos de marca.
Lingua de tenda de segunda man.
Tenra voz de tempestade.
Serpe diamántica
Que se rebela contra o meu corpo,
Que se ergue...
Atravesando o meu vestido,
O traxe novo do emperador.
Gravata onde se atan tódalas contradicións...
Vou buscar ese labirinto diante do espello,
Percorrendo as rúas ás cales eu bauticei
Cos nomes dos meus maiores erros.
Que sexan os apelidos dun futuro incerto
Onde só a Liberdade debería gobernar.
Onde
A miña Esencia
Váiase autodestruír
Nun microsegundo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario